සසරක පුරුදු

                 පින්වත් සොහොයුරන් වෙත අද දිනයේ මෙවැනි වූ කාරණාවක් ඉදිරිපත් කරන්නට සිතුනා එනම් අප පන්සලට ගියකළ ගාථා කිවත් හැසිරෙන ආකාරය පොඩි එකෙකුට වඩා අන්තය,බෝමලුවක එකම ඉරියව්වකින් බෝදීන් වහන්සෙ නමස්කාර කරගනුයේ කියෙන් කීදෙනාද එක විදිහකට ඉන්න බැරි බව තමන්ට එවිට වැටහෙනවා ඇත, " පොඩි උන්ටයි අලි පැටවුන්ටයි එක විදිහකට ඉන්නට බෑ " ඔබ මෙවැන්නක් අසා තිබෙන්නට පුළුවන,එහෙත් එය යම්කාල සීමාවකට පමණි,වයසින් මුහුකුරා යනවිට එවැනි ගති වෙනස්වී යනු ඇත එහෙත් පෙර ආත්මවල හුරුගති එසේම පවතිනු ලබයි,එවැන්නක් බුදුන් වැඩසිටි සමයේද සිදුවිය එය මෙසෙ ය,

                                   යම් දිනෙක තථාගතයන් වහන්සෙගෙන් බණ ඇසීම සදහා පස්දෙනකු පැමිණියේය,එම පැමිණසිටි උන්ගෙන් එකෙකු හැර අනෙක් අයවලුන් නානා ක්‍රියාකාරකම් වල යෙදුනි,එක තැනැත්තකු නිදිකිරමින් සිටියේය,අනිකා ගසක අත්තක් සොලවමින් සිටියේය, තවකෙකු බිම ඉරි අදිමින් සිටියේය,අවසන් පුද්ගලයා අහස දෙස බලාසිටියේය අනිකා මනාව බණ ඇසිය,මෙය තථාගතයන් වහන්සෙගෙ අසලම වැඩ සිටි  ආනන්ද හිමියන් දුටුවිට ඔවුන් සතර දෙනා  බණ නොඅසන්නෙය් මන්දැයි බුදුන්ගෙන් විමසීය, එවිට තථාගතයන් මෙසෙ වදාළ සේක,


         "ආනන්දයනි..! හිදගෙන නිදා සිටින්නා පන්සියයක් ජාතියහි සර්පයෙක්ව උපන්නෙකි, ඉරි අදිමින් සිටින්නා පන්සියයක් ජාතියහි ගැඩවීල් ව උපන්නෙකි,අත්තක් සොලවමින් සිටින්නා පන්සියයක් ජාතියහි වදුරෙක්ව උපන්නෙකි,අහසදෙස බලසිටින්නා පන්සියයක් ජාතියහි නැකත් බලන්නෙකි එසේ ම මනා කොට බණ අසන්නා පන්සියයක් ජාතියහි බ්‍රහ්මනව උපන්නෙකි, එකල ඔවුන්ගෙ සසර පැවති පුරුද්දට අනුව ඔවුන් දැනුත් මෙසෙ කරති" යි වදාළ සේක.  එම පුද්ගලයන් සතර දෙනා එසෙ වන විට ඔබ පන්සලක හැසිරෙන ආකාරය සිතටගන්න,   

                 තවද පිලින්දීවච්ජ මහරහතන් වහන්සෙය් හටද මෙවනි දෙයක් තිබුණි,එනම්  මිනිසුන්ට " වසලයා " යයි කියා මිනිසුන්ට කතා කරති, ඉට හේතුවද පන්සියයක් ජාතියහි බ්‍රහ්මනව ඉපිද සිටීමය,තවද රහත් හිමිනමක් මහා මඩ  වලෙන් පැනගොස් කුඩා මඩ වලෙන් බැසයාමට හේතුවක් ද විය එනම් පෙර ආසන්නම ආත්ම ගණනාවක වදුරුව ඉපදී ඇති බැවිනි,අකීකරුවීම,ගැහැණුන්ව රැවටීම,මෝඩ ක්‍රියා කිරීම්,කාලගුණ සැලකීම්,නුවණින් කටයුතුකිරීම ආදිය සසර පුරුදුවශයෙන් ගෙන එන දේවල් ලෙසින් ජාතකට්ඨි කතාවලට අනුව දැක්විය හැකිය,බොහෝ ජාතක කතාවල මෙය දක්නට ඇත එනම් මහණෙනි..! දැන් පමණක් නොව මොහු පෙරත් මෙසෙය් කලේය,යනාදී ලෙස දක්වා ඇත,ඔබ තුල ඇති පින්වත් බාවය නිසාවෙන් ලැබූ අසිරිමත් මිනිසත් බාවයට කුසල් සිත් ඇතිවන ආකාරයේ පුරුදු ඇති කරගන්නට සිත් පහල වේවා..තෙරුවන් සරණයි...!  

ගණිකාව ලෙසින් ආක්‍රෝෂ කිරිමෙ විපාකය

                                   පින්වත් ඔබ මෙම සමාජය තුල ඉතා අගන රුසපුවෙන් පිරිපුන් යුවත්තියන් දැක ඇත,මෙසෙ ලිය ඇති කියවන විට එවනි රුප සම්පත්තිය ඇති ලදුන් සිහි ගැන්වෙනු නොඅනුමානය,එසේ ම ඔවුන් කරන්නා වූ රැකියාව පහත් වුවද තවකෙකුගෙ තෘප්තිමත් බව ඇයගෙ අබිප්‍රාය වන්නේය,කෙසෙ වුවද ඔවුන්ද තම ජීවිතය විදීමක් නොකර රහසෙ කලපවකට විදවීමක් කරන්නේය,ඔවුනට එවන් වූ සිරුරකට හිමිකම් කියනුයේ පෙර ආත්මයන් වල කලකී දේවල් අනුවය,ඔබ අද කියන්නාවූ වදන තව කාලයක් ගොස් වුවද පල දිමෙ හැකියාව ඇත,ඊට නිදසුනක් ලෙසින් මෙම කතාව ඔබවෙත පල කර සිටින්නෙමි.

                                       මෙම කතා නායිකාව වන්නෙ ඉතාමත් සුරූපී කාන්තාවකි, ඇය සිටියේ රජගහ නුවරය රු සම්පත්තිය ඉතාමත් ඉහල බැවින් සියලු රජදරුවන්ට පරිබෝජනය ගැනීමට ගතහැකි ලෙසින් ගණිකාවක් ලෙසින් තබන ලදී,මෙවැන්නක් ඇයට සිදුවන්නෙ පෙර කාශාප බුදුසසුනෙ පැවිදිවී මනාව බබසර ආරක්ෂා කරමින් වැඩවිසිය,දිනක් ඇය රහත් වූ  භික්ෂුනියකට "ගණිකාව " ලෙසින් ආක්‍රෝෂ කල පවින් නිරයේ පැසුනි පසුව මෙවැනි පරාදීන පහත් ජීවිතයක් ලබන්නට විය,කාශාප බුදුසසුනෙ පැවිදිවී මනාව බබසර රැකි පිනින් ඉතා ඉහල රුසම්පතියක් ලැබුවේය,දුතෙන උපසම්පදාව ලැබුවෙද මෙතුමියයි අවසානයේ සසුනේ පැවිදිවී රහත් විය.
                                                         (අපදාන පාලිය අඨිඨකාසි ථෙරී අපදානය)

පින්වත් ඔබලාහට පැමිනෙන්නාවූ වචන මනාව පාලනයක් කර අමතන තරමට ඔබ අප ජීවිතය බලපාන අයුරු කෙසෙ දැයි ඔබ නුවනින් ම විමසන්න,සියල්ලෝම වචනයෙන් සංවරවෙත්වා.....! 

තෙරුවන් සරණයි....!           

මත්සයාගෙ මුවදුගද හමන්නට හේතුව

               පින්වත් සොයුරුසොයුරියන් හට මෙදින සටහන් කරනුයේ බුදුන් වැඩ සිටි සමයේද අප දැන්  දැන් අසන්නට දකින්නට සිදුවන දෑ හා සමාන සිදුවීම් වී ඇත, ගන්නට ඕන වුකල කැප අකැප අමතක කොට "කන්නට ඕන නම් කබරත් තලගොයා කර ගන්නවා"  මෙවැනි කියමන් ගම්බද අනන්තවත් අසන්නට ඇත සිදුවීමද අපමණය,මෙය ලියන විට යම් යම් චරිතයන් සිහියට නැගෙනු නොඅනුමානය, පවතින අපෙකම අබිමානය ලෙසින් ලොවට කියා පනින රිලවුන්ට ඉනිමන් තියන සමාජයක තමන්ගෙ දැ විකුර්ති කර පෙන්වීම කියාදීම පාපකාරී ක්‍රියාවකි,කෙසෙය් වෙතත් විපාකය ඔබට පෙන්වා දෙන්නෙ මින් මතුවට අපතින් මෙයවැනි වූ ක්‍රියාවන් වල යෙදෙන්නට හෝ යෙදෙන අයවලුන්ට උදව් නොකරන මෙන් ඉල්ලසිටිමිනි, 

              බුදුන් වැඩ සිටි සමයේ සැවැත්නුවර අචිරවති නදියේ කෙවුලන් පිරිසකට රන්වන් මත්සයෙක් දලට අසුවිය,මත්සයා දැක  සතුටට පත්ව කොසොල්රජු වෙත ගෙන ගියහ,පසුව රජතුමා අප තථාගතයන් වහන්සෙ වෙත ගෙනයන ලදී,ගෙන ගොස් තථාගතයන් වහන්සෙ ගෙන් ඔවුන්ගෙය් ගැටලුව ගෙන හැර දැක්විය " මෙම මාළුවා රන්වන් පාටය නමුදු මුව විවර කල විට මහා දුගදක් පිටවෙ " මීට හේතු වූ කාරණාව බුදුන් මෙසේ  වදාළ සේක.

                     "මහරජ මෙතෙම(මත්සයා) කාශ්‍යප බුදුසසුනෙ පැවිදිව අවුරුදු 20000( විසිදාහ)ක් මහනකම් කල කෙනෙකි,එකල මොහු ත්‍රිපිටකදාරී බහුශ්‍රැත දර්ම කථික හික්ෂුවක් වී සිටියේය, එම පරියාප්ති දර්මය දරාසිටි බැවින් පිරිවරද බොහොවිය, පිරිවර නිසාවෙන් බොහෝ ලබා සත්කාරද ලැබෙන්නට විය, හෙතම බහුශ්‍රැත මානයෙන් මත්ව ලබා තණ්හාවෙන් වැඩුනෙ    අතිපණ්ඩිත මානය බැවින් කැප දෑ අකැප ලෙසින් ද,වැරදි සහිත දේ නිවැරදි ලෙසින් ද දර්ම විනය වරදවා කිය,එහිදී  ලජ්ජී පේසල හික්ෂුන් ඔහු හැර දැමිය, පසුව හෙතෙම දුරාචාරයේ යෙදෙමින්  කාශ්‍යප බුදුසසුනෙ පරියාප්ති දර්මය පසුබස්වූ බැවින් ද, කෙළසූ බැවින් අවිචිමහා නිරයේ උපන්නේය,
                            එවිට කාශ්‍යප බුදුසසුනෙ  පැවිදිව සිටි ඔහුගෙ සොයුරු සෝදන තෙරුන් වහන්සෙ රහත් වී පිරිනිවිණි, භික්ෂුනී සාසනයේ පැවිදිව සිටියේ සාදිනි(මව) හා තාපති(බාල නැගණිය)ය මොවුන්ද මොහුගෙ දුෂ්ටිය ගෙන මොහුගෙ පේසල හික්ෂුන්ට ආක්‍රෝෂ පරිබව කොට එම නිරයේම උපන්නීය, බුද්දාන්තරයක්ම හික්ෂුන්ට ආක්‍රෝෂ පරිබව කොට එම නිරයේම උපන්නේය,බුද්දාන්තරයක්ම අවිචිය පැසී පසුව අවීචියෙන් මිදී තිරිසන් ආත්මයක් ලබා මත්සයකු වී උපන්නේය,පෙර කාශ්‍යප බුදුසසුනෙ දර්ම දේශනා කර බුදුගුණ කී පින තුලින් රන්වන් පැහැය ලැබීය හික්ෂුන්ට ආක්‍රෝෂ පරිබව කල පවින් මුව දුගද හමන්නට වූ " බැව් වදාළ සේක -

                                                                           ( දම්ම පදට්ට කතා -439 පිටුව)

                                      

දරුවන් නැති හේතුව

                   ගෞතම බුදු වැඩ සිටි සමයේ බෝදිරාජ නමින් කුමාරයෙක් විසීය,මෙතුමා කෝකන්ද නමින් මාලිගාවක් කරවා එහි ප්‍රවේශ මංගල්‍යයට අප ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේට ආරාදනා   කළේය,එම කුමරුන් මාලිගාව එලිපත්තෙ සිටන්ම දිගටම ඇතිරිල්ලක් යොදා මෙසෙ ප්‍රාර්ථනාවක් කළේය " මට දරුවන් ලබෙනම් බුදුපියාණන් වහන්සෙය් මෙය පාගා වඩින සේක්වා " ලෙසිනි, සුළු මොහොතකින් ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ මාලිගයට වඩින්න සැරසුණි මාලිගාව එලිපත්තෙ සිටන්ම දිගටම එලා ඇති ඇතිරිල්ල දුටු තථාගතයන් වහන්සෙ ආනන්ද හිමි ලවා එය ඉවත් කරවා වැඩි සේක,අවසානයේ කුමරුන් ඊට හේතුව කිනම් දැයි ඇසු කල  තථාගතයන් වහන්සෙ ඔබට දරුසම්පත් අහිමි බව වදාළ ඊට හේතුව වූ පෙරකළ කර්මය මෙලෙස පෙන්වාදිනි,

                           මෙම දෙපල පෙර ආත්මයක නැව් නැග යනවිට නැව මුහුදුබත් විය,පසුව මෙය දෙපල අසල වූ දුපතකට ගොඩවිය,එම දුපත තුල බොහෝ පක්ෂීන් සිටිඅතර ඔවුන්ගෙ බිත්තර ද විය,මේ දෙපලට ජීවත් විය යුතු බැවින් කුඩුවල තිබු බිත්තරද පැටවුන්ද මරා අනුබව කරමින් ජීවත් විය,එම ගත කල ජීවිතය තුල කල කර්මයන් පලදීම මෙවන් ආකාරයකට සිදුවූ බව වදාල සේක,

          එබැවින් තම කරන කියන දෙය ගැන මදක් සිතාබලා කටයුතු  කරන්නට සිත් ඇතිවේවා..!
මෑත කාලයේ දරුවන් නොමැතිව දොස්තරලා හොයමින් යන්නට වන්නෙ ඔබ පෙරකළ කෙරුම්කාරකම් දැන් දැන් විපාක දෙන බැවිනි,යහපත් සිතිවිලි වර්දනය කරගන්න තරමට ඔබ සිත පවට බර නොවන්නේය            

උක්ගස් දඩුවම් දුන් කතාව

                   යම් දෙයක අවසානය තව දෙයක අරම්බයමය එනම් වසරක් ගෙවී වසරක් ලැබුවා,පසුගිය වසරතුල ඔබතුමන් හට දැන් දීම තුලින් සිතුම් පැතුම් තුලින් සිදුවන්නා වූ ආනිසංසයන් වරින් වර පල කරන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිමි, එතුලින් සියල්ලන්ගේම කරන්නා වූ පිංකම දැනගෙන කරන්නට ඔබට හැකියාවක් ලැබෙනු ඇත, සියලු දෙනාට ම සුබවසරක් පතන අතර  සියලුම දෙනාම නිදුක්,නිරෝගී සුවපත් වේවා..!
      එසෙ නම් කිසියම් දෙයක් දනට පිනට දෙන්නෙ නම් එකසිතින් ලබාදෙන්න එපින වඩා බලවත් වේවි..පාපයක් කලද එසේමය පව් කරන සිත් පාපයට මැලිවෙත්වා..! 

                                                                                               පෙරදවසක් එක්තරා මිනිසකු උක් දඩු මිටියක් කර පින්නාගෙන උක් දඬුවක් සපමින් පාරෙ යන්නට විය,මෙය දුටු සරණ මිනිසකු උක් දඩුවක් ඉල්ලමින් ඔහු පසුපස ගියේය,එවිට මොහු කෝපයෙන් අසරණ මිනිසා දෙස නොබලාම උක් දඩුවක් ගෙන ඔහුදෙසට විසිකලේය, එම උක් දඩුව සතුටු සිතින් අසරණ මිනිසා බුක්ති වින්දේය,
                                              කල් ගොසින් උක් දඩු දුන් මිනිසා මිය ගොස් ප්‍රේත ලොව උපන්නේය,පෙර පිනට ප්‍රේතයට හොදින් වැඩුණු උක් වනයක් ද පහල විය,දිනක් මෙම ප්‍රේතයා සා පිපාසෙන් පෙලෙන විට උක්දඩුවක් අනුබව කරන්නට සිත්විය සිතමින් උක්වනයට පිවිසෙන්නට විය,එවිට මනාව වැඩුණු උක් ගසක් අබැරිවිත් ප්‍රේතයට පහර දුනි අවසානයේ ප්‍රේතයා විලාප දෙමින් දුවන්නට විය, ප්‍රේතයට උක්දන්ඩක් කපාගන්නටවත් නොහැකිවිය,ප්‍රේතයා සා පිපාසෙන් පෙලෙමින් විසදුම් සොයන්නට විය කල් ගතවිය දිනක් එතනින් වැඩිහිමි නමකට මොහුගෙය් විලාපය දිවකනට ඇසී කරුණු විමසා උක්දදු කපන්න්නට කරමයක් කියාදිනි එනම් උක් ගසට පිටුපා ගස කපන්නටය,එවිට ප්‍රේතයා උක්දඩු තුලින් සාපිපාසාව නිවාගත්තේය,මෙසේ වීමට හේතුව පෙර ආත්මයේ කල කර්මය පලදීමක් සිදුවී ඇතිවග වටහා දුනි,දුන් නිසා ලැබුනත් දුන් අයුරු නිසා මුහුණලා උක්දඩු ලබා ගන්නට පින නැති බැව් ලෙස කර්මය වදාළේය.